पसायदान

                                                                                     मागे
आता विश्वात्मके देवे । येणे वाग्यज़ तोषावें ।
तोषोनि माज द्यावे । पसायदान हे ।। १ ।।
जे खळांची व्यंकटी सांडो । तया सत्कर्मी रति वाढो ।
भूता परस्परे पडो । मैत्र जीवाचे ।। २ ।।
दुरितांचे तिमिर जावो । विष्य स्वधर्म सूर्ये पाहो ।
जो जे वांछिल तो ते लाहो । प्राणिजात ।। ३ ।।
वर्षत सकळ मंगळी । ईश्वरनिष्ठाची मांदियाळी ।
अनवरत भूतळी । भेटो तया ।। ४ ।।
चला कल्पतरुंचे आरव । चेतना चिंतामणीचे गाव ।
बोलते जे अर्णव । पीयुषाचे ।। ५ ।।
चंद्रमे जे अलांछन । मार्तंड जे तापहिन ।
ते सर्वाही सदा सज्जन । सोयरे होतु ।। ६ ।।
किंबहुना सर्वसुखी । पूर्ण होऊनि तिन्ही लोकी ।
भजिजो आदीपुराषी । अखंडित ।। ७ ।।
आणि ग्रंथोपजीविये । विशेषी लोकी ईये ।
दृष्टादृष्टविजये । हो आवे जी ।। ८ ।।
येथ म्हणे श्री विश्वेश्वरावो । हा होईल दानपसावो ।
येणे वरे ज्ञानदेवो । सुखिया झाला ।। ९ ।।
                                          -- संत ज्ञानेश्वर